Մեծագույն կյանք է գեթ մեկի համար կյանքով պայքարելը...

Մեծագույն պարտք է կյանքով պարտական լինելը:
Խորագույն հասկացողություն է երախտապարտությունը գիտակցելը:

Խիզախություն է քո խաչը կրելը ու մահվան ձորով շնչահեղձ վազելը,
բայց հերոսությունը ուրիշի ցավը քոնի տեղ տանելն է, ու այդ ցավը լռությամբ պահելը, ուրիշի ճամփան հավասար անցնելը:

Մեծագույն հավատք է հույսով սպասելը, 
վեհության նշան` ծնկած աղոթելը:
Կյանքի հետ դաշինք է չհանձնվելը, 
ու անգամ երբ խեղդում են արցունքները. թող հոսեն, միայն կասեմ, որ անիմաստ են արցունքները, միշտ գալիս են, երբ դեռ շուտ է, կամ էլ արդեն երբ ուշացան:

Մենակությունը մարդու պակասը չէ, այլ ունայնությունն է, որ ծնում է նպատակի բացակայությունը:

Տագնապը ցրող է հումորի զգացումը` 
վախի ափերից
այն խույս է տալիս:

Երաշտ օրերին` անձրև է խաղաղությունը`
ցամաքած հույսերը նոր ծիլ են տալիս:

Անկոտրուն վահան է հոգատարությունը, այն անշնորհակալ նետերից չի վիրավորվում:

Ինքնուրաց է սերը, այն իր վերջինն էլ չի ափսոսում, ու իր միակը անգամ սիրով է զոհում:

Մեծագույն պարտք է կյանքով պարտական լինելը, 
Մեծագույն կյանք է գեթ մեկի համար կյանքով պայքարելը...

Աննա Սիմոնյան