Նիք Վույչիչը երկար էր սովորում երջանիկ լինել: Եվ նրա մոտ
ստացվեց դա:
Այսօր նրա խիզախությունը շատերին է հույս ներշնչում՝ ոչ
միայն իր վիճակում հայտնված մարդկանց, այլև ֆիզիկական թերություն չունեցողներին.
«Ընկեր եղեք, երբ ձեզ ընկերներ են անհրաժեշտ: Տվեք հույս,
երբ ինքներդ հույսի կարիք ունեք:
Եթե ոչ ոք դուռ չի բացում ձեր առջև, թակեք միանգամից մի
քանի դռներ:
Բոլորս էլ իրար մեջ կարող ենք գտնել վատն ու ոչ կատարյալը:
Բայց ես նախընտրում եմ փնտրել ոսկու հատիկներ:
Պահեք ձեզ այնպես, որ ձեր սեփական քայլերը ոգեշնչեն ձեզ ու
խանդավառեն:
Մենք չպետք է ապրենք սպասումով, թե երջանկությունը կգա, երբ
մենք հասնենք մեր նպատակներին, կամ ինչ-որ բան ձեռք բերենք: Երջանկությունը
մշտապես պետք է մեզ հետ լինի, իսկ դրան հասնելու համար պետք է ներդաշնակության մեջ
ապրենք՝ հոգևոր, մտավոր, էմոցիոնալ ու ֆիզիկական:
Մենք պետք է ընկալենք, որ երբեմն անհնար է միանգամից
պատասխաններ ստանալ:
Ուրիշներին ընդունելու համար նախ պետք է պատրաստ լինեք
ընդունելու ինքներդ ձեզ:
Աշխարհում շատ խնդիրներ կան, որոնք ինձ չեն պատահել: Ես
համոզված եմ, որ իմ կյանքը հազար անգամ ավելի հեշտ է, քան բազում այլ մարդկանց
կյանքեր:
Ես շատ վաղ եմ հասկացել ու ընդունել, որ օգնություն խնդրել
կարելի է և պետք է: Լինի ձեր մարմինը առողջ, թե՝ ոչ, կան բաներ, որոնց դեմ անհնար
է միայնակ պայքարել: Փորձեք հայացք գցել ձեր կյանքի ավարտի վրա, իսկ հետո սկսեք
ապրել այնպես, որ այդ կետում հայտնվելով՝ ոչինչի համար չափսոսաք:
Ցանկացած դժվարության բախվելով՝ փնտրեք այնտեղ անկեղծ
ուրախություն:
Աշխարհի հանդեպ ձեր վերաբերմունքը համարեք հեռակառավարման
վահանակ: Եթե ծրագիրը, որ դուք դիտում եք, ձեզ դուր չի գալիս, ապա պարզապես
վերցրեք այդ վահանակը և փոխեք ալիքը:
Նույնը կյանքի հանդեպ մեր վերաբերմունքն է. երբ դուք դժգոհ
եք արդյունքից, փոխեք ձեր մոտեցումը, անկախ նրանից, թե ինչ խնդրի եք բախվում:
Նրանք, ովքեր իրենց անհաջողակ են համարում՝ մարդիկ են,
ովքեր չեն հասկանում, թե որքան մոտ են եղել հաջողությանը, երբ վայր են իջեցրել
ձեռքերն ու հանձնվել:
Կատարյալ արտաքինը ոչ մի արժեք չունի, եթե հոգին կոտրված է:
Բացառապես պարտադիր չէ մեծաշուք նախագծեր ձեռնարկել՝ բարի
սերմեր ցանելու համար: Անգամ փոքրիկ գործերը մեծ նշանակություն ունեն այլ մարդու
համար:
Կյանքի մեծագույն երջանկություններից մեկն է՝ դառնալ ավելի
մեծ բանի մաս, քան սեփական կյանքդ է և անձնական փորձառությունդ:
Սթրեսային վիճակում՝ զգալով ուժերը հավաքելու
անկարողությունը, շատ կարևոր է միմյանցից առանձնացնել այն, ինչը կատարվում է ձեզ
հետ և այն, ինչը կատարվում է ձեր ներսում:
Նախկինում ես հարցնում էի՝ ինչո՞ւ ես: Ինչո՞ւ դա ինձ հետ
կատարվեց: Բայց հիմա ես ասում եմ՝ իսկ ինչո՞ւ ոչ ես:
Եվս մեկ օր՝ ևս մեկ հնարավորություն:
Սովորական մարդը մտածում է ինչպես անցկացնել ժամանակը, իսկ խելացի մարդը` ինչպես օգտագործել ժամանակը:
Լավ չէ, երբ ներկա ես,
որովհետև պետք ես։
«Սիրելի եղբայր, կյանքդ ընդհատվեց ծաղիկ հասակում. ընդամենը 19 տարի: Սրտիս մեջ ցավ կա, բայց չեմ արտասվում: Հպարտ եմ, որ ունեմ քեզ, այո, ունե՛մ, որովհետև դու կաս, ապրում ես ու կլինես քո ժողովրդի սրտում: Հպարտ եմ, որ անմահացար հանուն մայր հողի, նախընտրեցիր հավերժական կյանքը, ոչ թե ծնկի գալ ոսոխի առաջ: Դու սրբացրիր քո անունը, դարձար մերօրյա հերոս, դու դարձար նորօրյա հավերժի ճամփորդ»: 
Հարկավոր է օրվա ընթացքում սովորենք ստիպել լռելու ոչ միայն մեր շուրթերին, այլ նաև մեր պատկերացմանը, փակել աչքերը շրջապատող ամեն ինչի վրա, թույլ չտալ, որպեսզի աշխարհիկ կյանքի աղմուկը հասնի մեր ականջներին: Եվ այդ ժամանակ կենտրոնանալով՝ դուք կարող եք ներթափանցել ձեր ներսը, ձեր հոգու խորքը:
Հիսուս
չուներ ծառաներ, բայց Նրան Տեր էին կոչում:
