Այս օրերին ամբողջ աշխարհը մեծ աշխուժությամբ  նշում է Նոր Տարին: 

Նոր տարին հիշարժան է այնքանով, որ ասոցացվում է նոր սկզբի հետ. նոր  կյանք, նոր 

մոտեցումներ, նոր հույսեր և այլն:Հենց այս գաղափարն է դրդում մարդկանց ունենալ 

յուրահատուկ վերաբերմունք դեկտեմբերի 31ի  գիշերվա  հանդեպ:  Բոլոր սոցիալական 

կայքերը, ամսագրերը ողողված են չինական արմատներից սերվող  նոր տարվա «խորհրդի»՝

կապիկի կենդանակերպի նշաններով, իր հետ բերած «հաջողություններով» և այլ սին,

 դատարկամիտ, մտացածին նյութերով:

Տեսնես կապիկը գիտի, թե մարդիկ ինչքան բարձր են իրեն գնահատում, որ հույսները դնում են խեղճ կենդանու վրա: Ցավալի է, բայց փաստ, որ 21-րդ  դարում զարգացած և քաղաքակիրթ այս աշխարհում մարդիկ, առավել քաջատեղյակ և բանիմաց լինելով,  

այնուամենայնիվ, հետևում և հավատում են  կենդանակերպի նշաններին:

Ամենացավալին այն է, որ դա անում են քրիստոնյաները, ովքեր անգիտակցաբար ուղղակի

 իջեցնում են իրենց հավատքն ու արժեքները, վերցնելով հեթանոսների խորհրդանիշները, 

երկրպագում նրանց։ 

Ակամայից հարց է ծագում՝ այդ ինչպե՞ս է, որ քրիստոնյա երկրում հավատում են չինական

 կենդանակերպին: Մեր հասարակությունը միգուցե համակերպվել է, որ 206թ. Չինաստանի 

Չժոու դինաստիայի կողմից ստեղծված և օգտագործված հորոսկոպն այսօր կիրառելի է քրիստոնյա հասարակության կողմից: