Մեծագույն պարտք է կյանքով պարտական լինելը:

Խորագույն հասկացողություն է երախտապարտությունը գիտակցելը:

Խիզախություն է քո խաչը կրելը ու մահվան ձորով շնչահեղձ վազելը,
բայց հերոսությունը ուրիշի ցավը քոնի տեղ տանելն է, ու այդ ցավը լռությամբ պահելը,  ուրիշի ճամփան հավասար անցնելը:

Մեծագույն հավատք է հույսով սպասելը, վեհության նշան` ծնկած աղոթելը: Կյանքի հետ դաշինք է չհանձնվելը, ու անգամ երբ խեղդում են արցունքները. թող հոսեն, միայն կասեմ, որ անիմաստ են արցունքները, միշտ գալիս են,          երբ դեռ շուտ է, կամ էլ արդեն երբ ուշացան:

Մենակությունը մարդու պակասը չէ, այլ ունայնությունն է, որ ծնում է նպատակի բացակայությունը:

Տագնապը ցրող է հումորի զգացումը` վախի ափերից այն խույս է տալիս:

Երաշտ օրերին` անձրև է խաղաղությունը`ցամաքած հույսերը նոր ծիլ են տալիս:

Անկոտրուն վահան է հոգատարությունը, այն անշնորհակալ նետերից չի վիրավորվում:

Ինքնուրաց է սերը, այն իր վերջինն էլ չի ափսոսում, ու իր միակը անգամ սիրով է զոհում:

Մեծագույն պարտք է կյանքով պարտական լինելը,  Մեծագույն կյանք է գեթ մեկի համար կյանքով պայքարելը...

Աննա Սիմոնյան